Co sprawia, że irlandzka whisky to prawdziwa okazja
istnieje dłużej niż prawie każdy inny rodzaj, jaki znamy dzisiaj. Chociaż konkretne miejsce pochodzenia whisky jest przedmiotem dyskusji, dowody archeologiczne sugerują, że alkohol ten pojawił się w Irlandii około XII wieku, po tym, jak destylacja została sprowadzona do regionu przez mnichów podróżujących z klasztorów na południu Morza Śródziemnego. Kilka wieków później whisky dotarła do Szkocji, gdzie techniki słodowania udoskonaliły specyficzny profil smakowy, który definiował szkocką jako ducha i symbol szkockiej tożsamości kulturowej (via ). Chociaż whisky jest tradycyjnie kojarzona z Irlandią, konflikty społeczne i gospodarcze w Irlandii trwające od pokoleń sprawiły, że kultywowanie powszechnie rozpoznawalnego „irlandzkiego stylu” whisky aż do ostatnich lat było wyzwaniem.
Według .W Ameryce opracowano przepisy nie tylko regulujące jakość ze względu na bezpieczeństwo publiczne, ale także zapewniające spójność produktu z amerykańską marką. Ze względu na historię irlandzkiej okupacji, tradycyjna produkcja whisky musiała pokonać przeszkody spowodowane falami ustaw podatkowych i przepisów handlowych. Podatek od słodu z 1785 r. to jeden z takich aktów prawnych, który drastycznie wpłynął na charakter irlandzkiej whisky poprzez opodatkowanie składników (mianowicie słodu jęczmiennego niezbędnego do produkcji whisky), co spowodowało, że gorzelnicy zaczęli szukać alternatywnych rozwiązań w zakresie zacierania, destylacji i mieszania (poprzez ). Te różnice w produkcji ostatecznie spowodowały, że irlandzki rząd określił cztery różne klasyfikacje whisky produkowanej w Irlandii, z których każdą można uznać za prawdziwą ofertę. Ale co sprawia, że jedna irlandzka whisky jest bardziej tradycyjna i autentyczna niż inne?
Normy i przepisy
Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie odmiany whisky oznaczone etykietą „irlandzka whisky” muszą przestrzegać , które formalnie zdefiniowało irlandzką whisky i stworzyło standard jej produkcji. Co najważniejsze, musi być wyprodukowane i leżakowane na Szmaragdowej Wyspie, albo w Republice Irlandii, albo w Irlandii Północnej. Stanowi to, że oznaczenie irlandzkiej whisky oznacza, że alkohol musi zawierać także słód jęczmienny (lub ziarna zbóż), sfermentowany przez drożdże, destylowany do mocy nie większej niż 94,8% ABV i dojrzewający w kraju przez co najmniej trzy lata w drewnianych beczkach. Chociaż przepisy te są uniwersalne dla wszystkich whisky produkowanych w Irlandii, klasyfikacje takie jak whisky niegazowana, słodowa, zbożowa i mieszana mają własne, dodatkowe standardy produkcyjne.
Jeśli chodzi o najbardziej tradycyjny styl, irlandzka whisky single malt jest najlepszą ofertą, ponieważ teoretycznie jest najstarsza, biorąc pod uwagę jej podobieństwo do tradycyjnych szkockich metod produkcji (via ). Według , single malt musi odpowiadać przepisom państwowym i być wyprodukowany w 100% ze słodu jęczmiennego, produkowanego w jednej gorzelni przy użyciu alembików. Whisky jednoziarnista jest najmniej tradycyjną irlandzką whisky, ponieważ zwykle wytwarzana jest z alternatywnych, niesłodowanych ziaren zbóż, takich jak pszenica lub kukurydza, i jest destylowana w destylatorze kolumnowym, a nie w destylatorze garnkowym. Daje to alkohol jaśniejszy pod względem koloru i treściwości, o bardziej spójnym i kwiatowym profilu smakowym niż whisky single malt.
Destylator i irlandzka tożsamość
Jak na ironię, kolumna (lub ) została wynaleziona w Irlandii, aby usprawnić produkcję whisky. Mimo to tradycyjni irlandzcy gorzelnicy nie zgodzili się na przyjęcie tej innowacji i woleli smak uzyskany w wyniku dozowania w alembikach (według ). Chociaż od tego czasu wiele komercyjnych destylarni w Ameryce, Szkocji i Irlandii przeszło na destylatory kolumnowe, dusza irlandzkiej whisky jest silnie kojarzona z destylatorem garnkowym.
Aby ominąć wysokie podatki na słodowany jęczmień, gorzelnie zaczęły dodawać niesłodowany jęczmień, co nadało whisky ostrzejszego, pełniejszego i bardziej owocowego charakteru niż jej bracia single malt i single grain (via ).
Według , aby whisky mogła być oznaczona jako destylator jednogarnkowy, musi (oprócz wymogów irlandzkiej ustawy o whisky) zostać wyprodukowana w jednej destylarni i zawierać co najmniej 30% słodowanego jęczmienia i 30% niesłodowanego jęczmienia, a nie więcej niż 5% dodatkowe zboża, takie jak owies lub żyto. Niesłodowany jęczmień dodaje pikanterii (podobnie jak żyto) bogatemu słodowi. Pojedyncze użycie garnka nadal pozwala na przeniesienie bardziej aromatycznych olejków, które nadają treściwość i smak, tworząc wyjątkowo irlandzkiego ducha. Jeśli więc chodzi o identyfikację „prawdziwej” irlandzkiej whisky, szukaj etykiet takich jak single pot Still lub single malt, aby spróbować whisky owianej kulturową tożsamością Irlandii.
