Dlaczego nie powinieneś ufać etykietom wiekowym na rumie
Jeśli chodzi o zakup alkoholu, jednym z najczęstszych wskaźników jakości jest informacja o wieku butelki. Według historyka bourbona, informacja o wieku butelki, początkowo spopularyzowana przez ruch butelkowy w Ameryce przed prohibicją, jako środek uboczny kontroli jakości, będący produktem ubocznym dokumentacji podatkowej, odnosi się do czasu, jaki trunek spędził w beczce do momentu zabutelkowania . Starzenie się jest kluczową częścią wydobycia głębi smaku trunku, ponieważ subtelne reakcje etanolu z powietrzem, wodą i dębem pozwalają mu złagodzić smak, mówi Veach.
W przypadku alkoholi takich jak bourbon dojrzewanie jest jednym z głównych wymogów przy oznaczaniu produktu. Aby alkohol mógł być oznaczony jako , musi leżakować w beczkach z opalonego amerykańskiego dębu przez co najmniej dwa lata i posiadać informację o wieku, jeśli jest krótszy niż cztery lata, poprzez . Podobnie szkocka musi dojrzewać w dębowych beczkach przez co najmniej trzy lata, poprzez . Według . Rum to kolejny podstawowy alkohol, na którym również jest podany wiek, ale biorąc pod uwagę ogromną różnorodność rumu, ten wiek nie zawsze jest najlepszym wskaźnikiem jakości.
Wiek to nie wszystko
Rum można spotkać na całym świecie, jednak jego korzenie sięgają Karaibów, a spopularyzowano go w XVII wieku na Barbadosie za pośrednictwem . Przy tak wielu różnych krajach produkujących rum, z pewnością będą występować różnice stylistyczne pomiędzy krajami i producentami. Informacje o wieku rumu (takiego jak bourbon i inne alkohole wysokoprocentowe) mają wskazywać wiek najmłodszego trunku w mieszance, ale pewne techniki mieszania (takie jak metoda solera) zaciemniają prawdziwy wiek trunku. Według , metoda solera rozdziela partie destylatu do różnych beczek, a następnie w sposób ciągły dodaje je do beczek, więc zanim beczka będzie gotowa do butelkowania, może to być mieszanka czegokolwiek od 20-letniego do dwuletniego -stary rum.
Ponadto istnieje tak wiele innych zmiennych wpływających na charakter rumu, że ocenianie wyłącznie na podstawie informacji o wieku może być kwestią dyskusyjną. Po pierwsze, w różnych krajach obowiązują różne zasady i regulacje; Portorykańskie wódki muszą dojrzewać przez co najmniej trzy lata, aby można je było nazwać rumem, a Martynika ma oznaczenia odzwierciedlające francuskie etykiety koniaku (VS, VSOP itp.), podaje Liquor.com. Co więcej, samo miejsce starzenia może drastycznie wpłynąć na smak rumu, biorąc pod uwagę zmiany ciśnienia atmosferycznego.
Znaczenia etykiet
Według . W przeciwieństwie do bourbona czy koniaku, rum nie ma oznaczenia regionalnego, nie ma uniwersalnych wymagań dotyczących wieku i po prostu musi być wytwarzany z trzciny cukrowej lub produktu ubocznego trzciny cukrowej (melasy). Zatem praktycznie każdy może produkować rum, ale oznacza to, że rynek rumu jest niezwykle ekspansywny i pojawia się pytanie: „jeśli informacje o wieku nie są pomocne, jak mogę odróżnić rum wysokiej jakości od przeciętnego?”
Najlepszą radą, jaką miłośnik rumu może udzielić początkującemu entuzjaście rumu, jest najpierw skosztowanie różnorodnych odmian rumu i ustalenie, co lubisz. W Eater dostępne są rumy białe (klarowne), ciemne rumy (zwykle wysokiej klasy alkohole spirytusowe), rumy złote, rumy przyprawione, Rhum Agricole, overproof i rumy morskie. Według Eatera, ciemny i przyprawiony rum może wyglądać podobnie, ale mają drastycznie różne smaki, przyprawiony rum może być młodszym alkoholem nasyconym substancjami roślinnymi i słodzikami, a ciemny rum jest zwykle leżakowany w beczce z pełnym bogactwem treściwości. Jeśli na butelce ciemnego rumu nie ma informacji o wieku, poszukaj słów takich jak añejo, które podają bardziej ogólną informację o wieku. Zwróć także uwagę na słowa opisujące beczkę, niektóre rumy dojrzewają w beczkach po sherry, a innym popularnym trendem jest leżakowanie w ponownie wykorzystanych beczkach po bourbonie.
