Jaka jest różnica między Mirinem a Sake?
Ludzkość od niepamiętnych czasów szuka sposobów na fermentację i picie alkoholu z każdej uprawy, jaką tylko może zdobyć. To, jaką formę przybierał alkohol, zależało od tego, gdzie byłeś. Jeśli na przykład byłeś w Japonii przez większą część jej historii, prawdopodobnie piłeś coś sfermentowanego z ryżu, a najczęściej sake, jedno z najbardziej znanych win ryżowych na świecie.
Ale sake nie jest jedyną potrawą ani nawet jedyną potrawą z Japonii, która rości sobie prawo do tytułu wina ryżowego: jest też mirin. Technicznie rzecz biorąc, oba są winem ryżowym, ale nie można ich używać w ten sam sposób. Na początek prawdopodobnie nie pijesz prostego mirina. Można – z pewnością jest jadalne – ale przypomina to trochę gotowanie sherry, ponieważ nie jest przeznaczone do samodzielnego spożycia i prawdopodobnie nie będzie smakować tak dobrze w porównaniu do sake. I to jest drugi prawdziwy punkt porównania: zazwyczaj pijesz sake, ale gotujesz z mirinem, ponieważ składniki i profile smakowe każdego z nich mają do zaoferowania inne rzeczy.
Sake od dawna jest jednym z narodowych napojów Japonii
Bez wątpienia słyszałeś o sake, nawet jeśli nigdy wcześniej go nie piłeś. Nie mylić z shochu (japońskim alkoholem wytwarzanym w zasadzie z czegokolwiek innego niż ryż), sake technicznie oznacza po prostu „alkohol” w Japonii. W przeciwieństwie do większości innych światowych win, podaje się je na ciepło (lub w temperaturze pokojowej), a nie na zimno i ma tendencję do podkradania się do ciebie, z zakresem ABV wynoszącym 15-17% (w porównaniu z około 5,5-16% w przypadku niewzmacnianych win gronowych). Trudno go porównać do innych alkoholi, jeśli chodzi o smak, zarówno ze względu na temperaturę, jak i smak przypominający białe wino (ale nie do końca).
Ale to jest tutaj najważniejsze: sake jest zazwyczaj spożywane bezpośrednio. Ma długą, długą historię w kulturze japońskiej. Pierwsza wzmianka o produkcji sake pochodzi z VIII wieku, ale pierwsza pisemna wzmianka o tym napoju sięga jeszcze dalej, bo z III wieku. Przez długi czas w historii Japonii woda, herbata lub sake były trzema napojami, które najprawdopodobniej były dostępne. Istnieje coś takiego jak sake do gotowania, ale nie smakuje jak mirin. I prawie nie ma czegoś takiego jak „picie mirinu” – cóż, już nie, chociaż kiedyś było.
Mirin to słodki składnik do gotowania
Mirin nie jest przeznaczony do picia — został wyraźnie zaprojektowany jako dodatek do gotowania. Mirin nie jest octem ryżowym i nie można go zastąpić; ma zupełnie inny cel. Mirin wytwarza się z połączenia sfermentowanego ryżu, ryżu mochi i shochu i dojrzewa przez około dwa miesiące. Ten przedział czasowy jest kluczowy, ponieważ podczas powolnej fermentacji ryż wytwarza cukry, a cechą charakterystyczną mirinu jest jego słodycz.
Tę słodycz można wykorzystać w kuchni: jako kontrapunkt dla innych elementów kuchni japońskiej. Mirin nadaje teriyaki charakterystyczną słodycz, ale jest również stosowany w sosach i płynach do duszenia jako kontrapunkt dla czegoś takiego jak sos sojowy. Nie doprawiałbyś wyłącznie mirinem (podobnie jak nie doprawiałbyś wyłącznie proszkiem musztardowym), ale jest to fantastyczne łącznik smakowy w wielu przepisach, jeśli nie absolutnie niezbędny.
Sake i mirin mają zupełnie inne przeznaczenie, nawet jeśli technicznie rzecz biorąc oba są winem ryżowym. To po prostu pokazuje, że język jest zmienny i czasami trzeba sięgnąć głęboko, aby naprawdę dostrzec różnice między różnymi produktami.
