10 rodzajów ignamu i jak z nich korzystać
Jeśli przegapiłeś botanikę 101, zagłębimy się w intrygującą krainę bulw. Ta kategoria warzyw jest różnorodna i obejmuje okazy takie jak ziemniaki, taro i bataty. Bulwy, które są zasadniczo grubymi podziemnymi łodygami roślin nadziemnych, posiadają pod powierzchnią sieć przypominających włosy korzeni, które służą jako rezerwy energii dla wschodzących pędów roślin. Są bogate w składniki odżywcze, bogate w węglowodany złożone, błonnik oraz szereg witamin i minerałów.
Teraz powiększmy ignamy. Uprawia się je na całym świecie i występują w różnych smakach, kształtach i teksturach. Weźmy na przykład biały ignam z Ghany, łagodną odmianę, idealną do ucierania, gotowania lub smażenia. Lub poznaj ube, tętniący życiem fioletowy klejnot Filipin, szczycący się waniliowym smakiem, który jest idealnym dodatkiem do niezliczonych deserów. Pomiędzy tymi wyjątkowymi produktami znajduje się cały wszechświat innych ignamów, które czekają na odkrycie. Dołącz do nas w tej smakowitej podróży i odkryjmy fantastyczny świat, jaki te bulwy wnoszą na stół.
Ignam amerykański
Jeśli jesteś jak większość Amerykanów, prawdopodobnie będziesz zaskoczony, gdy dowiesz się, że ozdobą Twojego stołu na Święto Dziękczynienia są tak naprawdę słodkie ziemniaki. Prawdziwe bataty mają skrobiową, suchą konsystencję i twardą, owłosioną skórkę, której obieranie wymaga nie lada wysiłku. I odwrotnie, słodkie ziemniaki mają słodką, wilgotną konsystencję i skórkę, która stosunkowo łatwo się zsuwa.
Zamieszanie nazw ma ciekawą historię. W latach trzydziestych XX wieku rolnicy z Luizjany wprowadzili do sprzedaży słodkie ziemniaki o pomarańczowym miąższu. Aby odróżnić go od znanej ludziom złotej odmiany, zaczęto nazywać go „yamem”. Termin „yam” krążył już po Południu jako przydomek słodkich ziemniaków. Do języka angielskiego dotarło dzięki zniewolonym mieszkańcom Afryki Zachodniej, którzy widząc plony, porównali je do ignamów ze swojej ojczyzny i zaczęli używać słów ze swoich ojczystych języków, takich jak nyam, nyami czy nyambi, aby opisać uprawę. Marketerzy podchwycili to i natychmiast umieścili nową nazwę na skrzynkach z produktami.
Pomimo ciągłych wysiłków mających na celu uporządkowanie bałaganu językowego, zamieszanie prawdopodobnie pozostanie. Pomijając grę w nazwy, amerykańskie odmiany ignamu, takie jak Covington, Beauregard i Orleans, mają wiele do zaoferowania w kuchni. Idealne do pieczenia, gotowania na parze i przecierania, te odmiany błyszczą w przepisach takich jak i .
Japoński ignam górski
Ta odmiana ignamu, pochodząca z Japonii, Tajwanu i Korei, nosi również nazwę yamaimo. Ma długi, cylindryczny kształt i jasnobrązową skórę nakrapianą włoskami. Pod względem smaku jest lekko słodki i przypomina jicamę. Po przecięciu pojawia się biały miąższ i śluzowata konsystencja. Oślizgły zwykle nie jest pozytywnym określeniem, zwłaszcza w kuchni, ale to właśnie ta konsystencja sprawia, że yamaimo jest tak cenne w kuchni.
Tarte i ugotowane, śliskie yamaimo służy jako doskonałe spoiwo do pikantnych naleśników, takich jak japońskie okonomiyaki. Nadaje również znaczną gęstość bulionowi z rzodkiewki i sosu sojowego i poprawia konsystencję, podobnie jak hiyashi yamakake udon. Chociaż japońskie ignamy górskie mają wiele zastosowań w gotowaniu (błyszczą także podczas smażenia na patelni lub smażenia), pełnią podwójną rolę jako surowiec. Wystarczy obrać i pokroić w cienkie plasterki, tworząc sałatkę. Możesz też przyprawić paski shōyu (rodzaj sosu sojowego) lub ponzu (sos na bazie cytrusów przypominający winegret) i delektować się nimi w stylu crudité.
Pochrzyn biały (pochrzyn z Ghany)
Pochodzące z Afryki, zwłaszcza Afryki Zachodniej i Środkowej, pochrzyn biały ma duże znaczenie rolnicze jako uprawa dochodowa w regionie. Te ignamy są dostępne przez cały rok i charakteryzują się imponującym zakresem rozmiarów, od okazów wielkości ziemniaka po kolosalne i ważące ponad 100 funtów. Charakteryzuje się cylindrycznym kształtem, jasnobrązową, lekko owłosioną skórką i łatwą do obierania powierzchnią zewnętrzną. Białe bataty zawierają twardy, biały miąższ w środku. Pomimo swojej jędrności, konsystencja jest kremowa, a smak charakteryzuje się łagodnym i orzechowym profilem.
Białe bataty odgrywają kluczową rolę w różnorodnej kuchni Ghany i innych krajów Afryki Zachodniej, pojawiając się w wielu potrawach. Godne uwagi dania to ampesi, zachwycające połączenie gotowanych batatów z aromatycznym gulaszem lub sosem, oraz asana, która łączy puree z batatów z mieszanką warzyw, ryb i przypraw. Dla tych, którzy mają ochotę na chrupiącą przekąskę, są frytki z ignamu. Są dokładnie takie, jak brzmią – paski batatów przyprawione solą i smażone na oleju roślinnym. Często podawane z sosem pieprzowym, są popularnym jedzeniem ulicznym zarówno w Ghanie, jak i Nigerii.
Żółty ignam
Podobnie jak pochrzyn biały, pochrzyn żółty należy do najpowszechniej uprawianych odmian w Afryce. Nazywa się je również batatami gwinejskimi lub żółtymi ignamami gwinejskimi, co odzwierciedla ich miejsce pochodzenia i charakterystyczny żółty kolor miąższu. Znajdziesz je także na Karaibach, stąd ich inna przydomek: jamajskie ignamy. Ich żywy odcień pochodzi od karotenoidów, tych samych pigmentów, które można znaleźć w marchwi i słodkich ziemniakach. Mimo profilu smakowego przypominającego słodkie ziemniaki, żółte ignamy wyróżniają się większym rozmiarem i skórką przypominającą korę, zapewniając skrobiową i suchą konsystencję.
Podobnie jak ich białe odpowiedniki, żółte bataty wykazują niezwykłą wszechstronność w kuchni. Można je przygotować poprzez gotowanie, pieczenie, smażenie lub pieczenie. Te bataty trafiają również do różnych zup, gulaszy i curry. Ich zdolność adaptacji sprawia, że są one podstawowym składnikiem wielu dań afrykańskich i jamajskich. Ta lista obejmuje jollof ignam, gulasz z ignamu przyrządzany z połączenia gotowanych ignamów z krewetkami, rybami i warzywami, oraz jamajski gulasz z żółtego ignamu, wyśmienitą owsiankę z warzywami i żółtymi ignamami.
Ignam indyjski
Podobnie jak wiele odmian ignamu, ignam indyjski jest znany pod kilkoma nazwami. Należą do nich prawdziwy ignam, yampee (pisany również jako yampi), tropikalny ignam, igname i cush-cush (pisany również jako kush-kush). Zgodnie ze swoją nazwą, tropikalne ignamy rosną w gorących i wilgotnych częściach Azji, Afryki i Ameryki Łacińskiej. Mają szorstką, przypominającą korę ciemnobrązową skórkę, którą w stanie surowym trudno obrać, ale mięknie podczas gotowania. Ze względu na suchy miąższ i stosunkowo łagodny smak, przepisy zawierające te bataty mają na celu nadanie zarówno smaku, jak i wilgoci.
Na Karaibach puree z ignamu są cenionym pożywieniem zapewniającym komfort. Daleko od prostego dodatku, puree ignamowe łączy się ze smażoną mieszanką cebuli, ziół i przypraw, aby stworzyć sycący posiłek idealny na każdą porę dnia. Tymczasem w Afryce Zachodniej tropikalne bataty są obrane i pokrojone w kostkę, co staje się kluczowym składnikiem ragout d’igname, obfitego gulaszu z wołowiną, pomidorami i cebulą.
Filipiński fioletowy ignam (ube)
Gdyby zorganizowano konkurs popularności ignamu, ube z łatwością zdobyłby koronę. Choć od dawna jest popularnym składnikiem filipińskich deserów, takich jak ciasto ube-macapuno i halo-halo – kolorowa mikstura przypominająca parfait, sporządzona z wiórków lodu, słodzonego skondensowanego mleka, dżemu ube i innych słodkich dodatków – zyskała dopiero powszechną popularność w USA w połowie 2010 r. Manila Social Club, filipińska restauracja w Miami, często jest uznawana za osobę, która wprowadziła ube amerykańskim konsumentom w 2015 roku za pośrednictwem złotego pączka za 100 dolarów.
Urok tego ignamu o fioletowym miąższu szybko zachwycił inne amerykańskie restauracje i domowych szefów kuchni. Jego żywy kolor nie tylko wygląda oszałamiająco w aparacie, ale jego subtelnie orzechowy, waniliowy smak sprawia, że jest wszechstronnym składnikiem różnych smakołyków. Na przykład istnieje pasta przypominająca dżem, która doda akcentu Twojemu porannemu tostowi. A może spróbuj? To przyciągający wzrok napój, który sprawi, że będziesz licytować swoje regularne pożegnanie z matchą. I nie zapominajmy o deserach — lody, ciasteczka i mochi to tylko niektóre ze słodyczy, które dzięki temu fantastycznemu ignamowi są jeszcze lepsze.
Ignam ze stopy słonia
Dzięki swoim ogromnym rozmiarom i kształtowi przypominającemu dysk pochrzyn słoniowy jest uderzająco podobny do kończyny, od której pochodzi nazwa. Pochrzyn słoniowy, znany również jako suran lub jimikand, pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej i Indii. Podobnie jak inne bataty, ma kilka zastosowań kulinarnych. Powszechnie stosowanym sposobem przygotowania jest smażenie ich w głębokim tłuszczu z cebulą, pomidorami i przyprawami w celu uzyskania . Podobnie, po panierowaniu i smażeniu stanowią pyszną (i zdrową) przekąskę. Alternatywnie można ich użyć do ubicia ignamu bharta, puree łączącego gotowane bataty z czosnkiem, zielonymi papryczkami chilli i sokiem z cytryny.
Podczas gdy w centrum uwagi znajduje się ziemisty, lekko orzechowy miąższ, nie można przeoczyć liści. 15-minutowe namoczenie w słonej wodzie i szybkie płukanie sprawią, że będą gotowe na kolejne arcydzieło smażenia na patelni. Poza kuchnią ignamy ze stóp słonia odgrywają kluczową rolę w indyjskich systemach medycznych, takich jak Ajurweda, Siddha i Unani, gdzie są wykorzystywane do leczenia takich problemów, jak kaszel, krwotoki i bóle brzucha.
Chiński ignam
Ze względu na podobny kształt, rozmiar i kolor ignamy chińskie – znane również jako winorośle cynamonowe ze względu na kwiaty pachnące cynamonem – są często mylone z japońskimi ignamami górskimi. Pomimo zrozumiałego zamieszania, bliższe spojrzenie ujawnia wyraźne różnice między nimi. Chińskie ignamy są zazwyczaj krótkie i grube, podczas gdy japońskie ignamy górskie są długie i smukłe. Ponadto kolor skórki jest różny, przy czym japońskie ignamy mają brązową sierść, a chińskie ignamy mają skórkę bardziej żółtawo-jasnobrązową.
Pod względem zastosowań pochrzyn chiński odgrywa znaczącą rolę w tradycyjnej medycynie chińskiej. Praktycy zalecają je w celu promowania zdrowia układu trawiennego, zwiększania energii i zmniejszania stanów zapalnych. Oprócz rozwiązywania codziennych problemów zdrowotnych, chińskie ignamy są również sugerowane w celu łagodzenia objawów astmy, cukrzycy i menopauzy. W kuchni ich łagodny smak, zwarta konsystencja i lekko śluzowata konsystencja sprawiają, że są uniwersalnym dodatkiem do zup, pierogów. Można je również spożywać na surowo, marynowane lub szatkowane z kapustą, tworząc łatwe i smaczne dodatki.
Mniejszy ignam
Pomimo niepozornej nazwy, mniejsze ignamy mają wiele do zaoferowania. Pochrzyn ten, uprawiany głównie w Wietnamie i Indiach, był jednym z pierwszych uprawianych gatunków ignamu. Pod względem odżywczym jest bogaty w błonnik pokarmowy, witaminę C, witaminę B6, potas i mangan. Poza zaletami odżywczymi zachowuje świeżość aż do sześciu miesięcy, co czyni go silnym kandydatem do rozwiązania problemu braku bezpieczeństwa żywnościowego w Azji Południowo-Wschodniej.
Pomijając imponujące tło, mniejsze ignamy są słodkie i mają przyjemny smak przypominający słodkie ziemniaki lub kasztany. Są wszechstronne i można je gotować, piec lub smażyć – podobnie jak przygotowuje się ziemniaki. Dobrze się też rozgniatają i można je upiec w całości, posypane w stylu . W Wietnamie błyszczą w potrawach takich jak chè củ từ, znany również jako budyń z ignamu. Aby przygotować ten deser, gotowane ignamy pokrojone w kostkę miesza się z wodą, cukrem i skrobią z tapioki, uzyskując przysmak przypominający żelatynę, który można spożywać na ciepło lub na zimno.
Powietrzny ignam ziemniaczany
Pamiętasz, jak zachwialiśmy Twoim rozumieniem bulw, wyjaśniając, że te świąteczne „yamy” to tak naprawdę słodkie ziemniaki? Cóż, przygotuj się na kolejne odkrycie. Ziemniaki powietrzne, pomimo pozornie prostej nazwy, wcale nimi nie są; należą do rodziny ignamów. Gatunek ten pochodzi z Azji, południowego Pacyfiku i północnej Australii, ale żeńskie pochrzyn powietrzny trafił do Stanów Zjednoczonych. Niestety są one inwazyjne i uważane za niebezpieczne do spożycia, więc jedyną szansą na ich wypróbowanie mogą być wakacje.
A skoro już o tym mowa, prawdopodobnie rozpoznasz powietrzne bataty, gdy tylko weźmiesz pierwszy kęs. Gotowanie i przyprawy pomagają zmienić ich smak, ale te bataty są intensywnie gorzkie. Oprócz usunięcia części kwasowości, gotowanie pomaga również zmniejszyć śluzowatość. Po wyeliminowaniu goryczy i śluzowatości, powietrzne bataty ziemniaczane okazują się wszechstronne i dobrze sprawdzają się podczas smażenia, smażenia lub pieczenia. W kuchni azjatyckiej są popularnym dodatkiem do pikantnych naleśników, takich jak okonomiyaki. Dodatkowo można je dodawać do zupy miso, curry i tempury.
