Rawon to indonezyjska zupa wołowa, która wymaga specjalnego, orzechowego składnika
Rawon to indonezyjska zupa wołowa, która wymaga specjalnego, orzechowego składnika
Indonezja – największy archipelag świata – robi wrażenie: ponad 275 milionów ludzi żyje na ponad 6000 zamieszkanych wysp. Nic dziwnego, że naród azjatycki, otoczony bogatą glebą wulkaniczną, klimatem tropikalnym, szeroką gamą różnorodności biologicznej i wielowiekowym handlem, oferuje oszałamiającą gamę smacznych potraw.
Jeśli chcesz wybrać się na pyszną wyprawę do aromatycznego świata kuchni indonezyjskiej, spróbuj rawonu, dania wywodzącego się ze wschodniej Jawy. Zupa wołowa z bukietem aromatów, której głównym składnikiem jest orzech zwany kuelak. Taki składnik nadaje potrawie ciemną, niemal czarną jak smoła barwę, a smak jest równie efektowny jak kolor: lekko gorzki, kwaśny, ziemisty i pełen pikanterii. W połączeniu z delikatnymi, wolno gotowanymi kawałkami wołowiny, danie to jest pełne dekadenckich kęsów. Dodatkowo, aby przełamać bogaty smak zupy, do surowego mięsa dodawane są dodatkowe przekąski, takie jak solone jaja kacze, krakersy i kiełki fasoli.
Tło rawonu
Bogata zupa pochodzi z Surabaya, dużego miasta we wschodniej Jawie w Indonezji. Będąc od wieków znaczącym ośrodkiem handlowym, nic dziwnego, że danie to zawiera aromatyczny zestaw przypraw. Przygotowanie Rawon od dawna jest powiązane z regionem, co po raz pierwszy odnotowano w inskrypcji religijnej z X wieku. Obecnie jest to podstawowy produkt na całej Jawie, powszechnie dostępny na straganach ulicznych na całej wyspie. Jego popularność rozprzestrzeniła się także za granicą – można go zjeść na Bali, w Singapurze i Malezji.
Oprócz keluaka zupę definiuje bulion z gicz wołową. Na bazie mięsa zupa składa się z często używanych indonezyjskich aromatów, takich jak galanga, trawa cytrynowa, imbir, kurkuma i szalotka, a także świeczników, kminku, kolendry i dalszej gamy składników zmiennych. Jednak tak niezwykle smaczne danie sprowadza się do wyjątkowego orzecha, który nadaje surowi charakterystyczny smak. Sposób, w jaki aromaty łączą się z keluakiem, tworzy tak wyraziste danie.
Keluak nadaje rawonowi charakterystyczny smak
Keluak – nazywany różnymi nazwami, takimi jak pangi, puchong i kluwak – to orzech wyłaniający się z drzewa Pangium. Pochodzi z bagien namorzynowych w Indonezji i zawiera trujący cyjanowodór, którego wyeliminowanie wymaga skomplikowanych metod przetwarzania obejmujących mycie, fermentację i gotowanie. Taka pracochłonna obsługa sprawia, że jest to stosunkowo rzadko stosowany składnik. Jednak jego smak jest wartościowy – stąd jego szacunek w Indonezji i kuchni. Orzechy wnoszą potężną dawkę umami z oliwkowo-grzybową pikantnością, której towarzyszą nuty drzewne, a nawet odrobina dymu.
Smak Keluaka rozkosznie łączy się z jasnymi aromatami rawonu i kwiatowym zestawem przypraw. Podczas przygotowywania miąższ orzecha jest zwykle ubijany w moździerzu, co pomaga w połączeniu jego smaku z potrawą. Opiekanie na patelni rozkwita smakiem, a późniejsze gotowanie na wolnym ogniu jeszcze bardziej zagęszcza smak. Rezultatem jest pikantny, bogaty płyn pełen smaku.
