Cachelos, galicyjskie ziemniaki, które dobrze komponują się z owocami morza
Galicja, położona w zachodnim krańcu Hiszpanii, na północ od Portugalii, to odrębny kraj z rozległymi wybrzeżami wcinającymi się w Ocean Atlantycki. Kultura jest mieszanką tradycji celtyckich, a ludzie są niezwykle dumni ze swojej tożsamości i wszystkiego, co czyni ich i ich region wyjątkowymi. Dotyczy to oczywiście jedzenia i jak można sobie wyobrazić, rybołówstwo i owoce morza odgrywają główną rolę w kuchni galicyjskiej. Ale tak jak na samych rybach nie można przeżyć, tak też Galicjanie przygotowali znaczący wybór dań zawierających składniki pochodzące z tej ziemi. Jednym z takich dań, które szczególnie dobrze komponuje się z licznymi daniami z owoców morza w regionie, jest skromne danie ziemniaczane zwane cachelos.
Wędruj do tradycyjnych restauracji w galicyjskich miastach, takich jak Santiago de Compostela czy Pontevedra, a zostaniesz przywitany skromnymi talerzami z jedzeniem, w których uczciwe smaki znajdą się w centrum uwagi. W , na przykład, gotowaną ośmiornicę i ziemniaki kroi się w plasterki i podaje z samą papryką, oliwą z oliwek i solą. I łuszcząca się, biała — merluza po hiszpańsku — z sosem czosnkowo-paprykowym i cachelos, ziemniakami ściśle nawiązującymi do galicyjskiej tradycji niewyszukanej, a jednocześnie eleganckiej kuchni.
Historia cachelos
Być może zastanawiasz się, co jest takiego specjalnego w cachelos. Na początek sama Galicja jest ważna dla historii ziemniaków w Europie. Kiedy hiszpańscy konkwistadorzy przemierzali Amerykę Południową, splądrowali mnóstwo skarbów, nie wszystkie złote czy srebrne. Zabrali także do swojego królestwa nieznane dotąd produkty spożywcze, w tym ziemniaka, który pochodzi z Peru i innych części północnej Ameryki Południowej. Pierwotnie uważane za paszę dla zwierząt gospodarskich i chorych ludzi, uważa się, że pierwsze ziemniaki uprawiane w Europie zostały posadzone w klasztorze w Galicji.
Historycznie rzecz biorąc, słowo cachelos pochodzi od słowa cachos, czyli „kawałki”. Jest to nawiązanie do szorstkich kawałków ziemniaków nieprzeznaczonych do sadzenia, które Galicjanie jedli – po prostu gotowane – w chudych latach po hiszpańskiej wojnie domowej. W związku z tym nie jest konieczne delikatne cięcie ziemniaków na dokładne porcje. W niektórych rejonach Galicji ziemniaków w ogóle się nie kroi, tylko rozgniata przed gotowaniem.
Dziś galicyjski ziemniak, z którego produkuje się cachelos, odmianę Kennebeca, jest certyfikowanym, chronionym produktem rolnym. Ziemniak galicyjski, średniej wielkości i owalny, to odmiana woskowa o cienkiej, jasnożółtej osłonce i miąższu, który jest kremowy, a jednocześnie twardy po ugotowaniu.
Jak gotować i podawać cachelos
Stwierdzenie, że prawie każdy może zrobić cachelos, nie jest obrazą; jest to świadectwo koncentracji kuchni galicyjskiej na samych składnikach. Cachelos to gotowane ziemniaki. Nie są wykańczane w piekarniku, aby uzyskać chrupiącą skórkę, ani smażone na kaczym tłuszczu dla dodatkowego bogactwa. Rustykalne kawałki ziemniaków stają się idealnie miękkie w garnku z kilkoma liśćmi laurowymi, aby dodać całości ziołowej nuty. Sposób przygotowania cachelos zależy od tego, kogo w Galicji zapytasz, ponieważ różne regiony mają różne podejścia.
Tak czy inaczej, po zmiażdżeniu lub przekrojeniu na pół, aby uzyskać prawidłowe cachelos, skórkę pozostawia się dla dodania tekstury i smaku. Ziemniaki, sól i cebulę wrzucamy do garnka z wodą o temperaturze pokojowej, doprowadzamy do wrzenia i gotujemy na wolnym ogniu, aż cachelos będzie gotowe. Po odsączeniu odkłada się je z powrotem na płytę kuchenną, aby ciepło resztkowe całkowicie je wysuszyło.
Jak wspomniano powyżej, cachelos często podaje się z morszczukiem, ale można je znaleźć także w towarzystwie wielu dań z owoców morza. Najczęściej gotowane ziemniaki służą jako dodatek do ośmiornicy. Cienkie plasterki gotowanej ośmiornicy z oliwą z oliwek, chrupiącą solą i wędzoną papryką równoważą łagodny, skrobiowy ziemniak.
