Flan vs. Panna Cotta: jaka jest różnica?
Czasami największe przyjemności życia mogą wynikać z najmniejszych rzeczy. Każdy koneser deserów powie Ci, że często są to pyszne słodkie przysmaki, które można przygotować w kilku prostych krokach. Tutaj na scenę wkracza flan i panna cotta. Te mini desery są nie tylko łatwe w przygotowaniu, ale także smakują niesamowicie. Są słodkie i pocieszające, mają aksamitną gładkość i kradną Twoje serce dekadencki kęs po kęsie. Być może jest to jeden z głównych powodów, dla których czasami są ze sobą mylone, a nawet mylone z tą samą odmianą. Jednak ułożone obok siebie, nie będzie problemu z rozróżnieniem tych dwóch potraw.
Chociaż flan i panna cotta są nieco podobne w wyglądzie przypominającym galaretkę, w rzeczywistości mają bardzo rozpoznawalne smaki i konsystencję. Występują również w bardzo różnych kolorach i w zależności od konkretnej kuchni, z różnymi dodatkami. Cechy te wynikają z zasadniczej różnicy w składnikach, metodach gotowania i oczywiście pochodzeniu. Zagłębiając się w te aspekty, nie będzie wątpliwości, że są to naprawdę dwa wybitne desery.
Co to jest flan?
to krem jajeczny wywodzący się ze starożytnego Rzymu, później udoskonalony przez Hiszpanów, a następnie szybko włączony do dziedzictwa kulinarnego Ameryki Łacińskiej. Jest wytwarzany głównie z jajek, mleka, cukru i wanilii. W różnych kuchniach lista składników może podlegać ulepszeniom i zmianom. Na przykład w Puerto Rico do flan de queso używa się serka śmietankowego, aby uzyskać wyjątkowo bogaty smak i konsystencję. Jest też flan de coco, w którym mleko kokosowe nadaje tropikalny akcent. W Meksyku znajdziesz flan de calabaza — dzieło z dodatkiem dyni, które często smakuje jesienią.
Bez względu na różnice, flany są zazwyczaj wykonane w podobny sposób. Składniki miesza się i wylewa na patelnię posmarowaną na dnie sosem karmelowym, a następnie piecze, często w kąpieli wodnej, aby zapewnić równomierne rozprowadzenie ciepła i zapobiec zsiadaniu się ciasta. Po wyjęciu z piekarnika i odwróceniu ten złoty deser pokryty jest błyszczącym, bursztynowym połyskiem sosu karmelowego. Z jajami jako głównym składnikiem, ma bogaty, maślany smak wzmocniony głęboką słodyczą sosu karmelowego. Jeśli chodzi o konsystencję, jest kremowy i gładki, z miękkością przypominającą crème brûlée. Jeśli chodzi o prezentację, stosuje się zarówno małe, jak i duże formy, więc można je znaleźć w różnych rozmiarach, od wielkości dłoni po kształt ciasta Bundt. Chociaż najczęściej używany jest sos karmelowy, można go udekorować suszonymi owocami, sosem czekoladowym, kawą, bitą śmietaną i nie tylko.
Co to jest panna cotta?
Panna cotta to powszechnie znany włoski przysmak, który z biegiem czasu zyskał uznanie na całym świecie. Nazwa „panna cotta” w języku włoskim oznacza „gotowaną śmietanę”, co doskonale opisuje sposób jej przygotowania. Mieszankę śmietanki, mleka, ekstraktu waniliowego, cukru i żelatyny gotuje się na wolnym ogniu na płycie kuchennej, przelewa do małych pojemników, a następnie pozostawia do ostygnięcia na kilka godzin. Można go również aromatyzować skórką cytrusową lub innymi składnikami, aby uzyskać bardziej zróżnicowany profil smakowy.
Panna cotta skłania się ku łagodniejszej stronie, z mlecznym smakiem wanilii w centrum uwagi i delikatnymi nutami kwiatowymi przebijającymi się z tyłu. W zależności od towarzyszącej polewy może zawierać również nuty owocowe, orzechowe i różne inne nuty smakowe. Ten włoski deser ma delikatnie soczystą konsystencję, która przypomina jedwab otulający kubki smakowe – stanowi doskonałe uzupełnienie delikatnych słodkich nut.
Panna cotta występuje niemal wyłącznie w małych porcjach. Można go udekorować kompotami owocowymi, orzechami, mrożonymi owocami, gałązką świeżych ziół lub czymkolwiek, co masz ochotę na kreatywność. W kuchni bliskowschodniej często podaje się go z wodą różaną, pistacjami lub pestkami granatu. W krajach azjatyckich stosuje się również specjalne składniki, takie jak syrop pandanowy lub szafran, aby uzyskać niepowtarzalny smak. Ten deser to idealne czyste płótno do eksperymentów, a jego wszechstronność sprawia, że jest nieskończenie interesujący i niepowtarzalny.
