Kompania Wschodnioindyjska odegrała dużą rolę w umieszczeniu IPA na mapie
Kochać lub nienawidzić, to chwila. nazywa IPA „twarzą piwa rzemieślniczego”, zauważając, że zamglony, chmielowy styl z każdym rokiem staje się coraz bardziej popularny. Choć modne, IPA mają długą historię i dziś mogłyby być nieznane, gdyby nie Brytyjska Kompania Wschodnioindyjska. Amerykanom firma jest najbardziej znana z monopolu na handel herbatą kolonialną, co doprowadziło do powstania Boston Tea Party (poprzez ). W innych częściach świata, a zwłaszcza w samych Indiach, firma ma mroczniejszą spuściznę, działając jako siła brutalnego ucisku.
Założona na mocy dekretu królewskiego w 1600 roku Kompania Wschodnioindyjska miała pierwotnie ułatwiać handel przyprawami między Europą a Azją Południową (przez ). Jednak w połowie XVIII wieku zakres ten wykraczał daleko poza ten zakres. Wspierana przez 260-tysięczną armię — dwukrotnie większą od armii brytyjskiej — Kompania Wschodnioindyjska przejęła kontrolę nad większą częścią subkontynentu indyjskiego, kładąc podwaliny pod Raj Brytyjski, który miał kontrolować region do XX wieku. Według Pera wykroczenia firmy obejmowały zniewolenie mieszkańców Afryki Wschodniej i nielegalny handel opium w celu wspierania innej działalności. wyjaśnia również, w jaki sposób firma nałożyła podatki na Hindusów, a następnie wykorzystała te płatności do zakupu indyjskich towarów, co było oszustwem, które dzisiaj przyniosło Brytyjczykom 45 bilionów dolarów. Jakie zatem miejsce zajmuje IPA w tej bolesnej historii? To zależy od tego, kogo zapytasz.
Opowieść o jasnym piwie
Podobnie jak w przypadku wielu innych produktów spożywczych i napojów, istnieją pewne różnice zdań co do dokładnego pochodzenia IPA. Według najpowszechniejszej wersji wydarzeń wynalazek przypisuje się George’owi Hodgsonowi, który w 1752 roku otworzył browar Bow w pobliżu londyńskiego doku, gdzie Kompania Wschodnioindyjska ładowała swoje statki. Według Pera podróż statkiem z Anglii do Indii trwała w tamtych czasach co najmniej sześć miesięcy, więc Hodgson zaoferował piwo Kompanii Wschodnioindyjskiej w ramach 18-miesięcznego kredytu. Dzięki temu statki firmy miały mnóstwo czasu na podróż do Indii, podrzucenie piwa mieszkającym tam Brytyjczykom, a następnie powrót do Anglii obładowany indyjskimi towarami na sprzedaż.
Ale długie miesiące podróży morskiej stanowiły kolejne wyzwanie – zrujnowały piwo. Smithsonian zauważa, że ciemny porter był wówczas najpopularniejszym piwem w Londynie, ale nie był stworzony na długą podróż na subkontynent indyjski. Zapakowany w beczki pod pokładem statku tragarz miał tendencję do psucia się przed dotarciem do miejsca przeznaczenia. I tu wkroczył Hodgson. Według popularnej teorii piwowar stworzył piwo z dodatkiem chmielu i wyższą zawartością alkoholu, sądząc, że będzie lepiej spisywać się w podróży. Okazało się, że miał rację i jego wynalazek nazwano India pale ale na cześć jego przeznaczenia. Rzecz w tym, że ta historia prawdopodobnie przypisuje Hodgsonowi więcej uznania, niż mu się należy.
IPA bazowała na starszym stylu
George Hodgson mógł być kluczem do spopularyzowania IPA, ale nie wymyślił niczego nowego. Pale Ale powstało w połowie XVII wieku, kiedy ludzie zaczęli używać węgla do wędzenia słodu na piwo. Per, pozwoliło to na jaśniejszą palność i te „pale piwa” po raz pierwszy wysłano do Indii już w 1717 roku. Te wczesne jasne piwa nie były tak chmielowe jak współczesne IPA, ale Hodgson nie wpadł na to w swoim własnym własne. wyjaśnia, że jego napar bazował na starszym angielskim stylu zwanym barleywine. Znane również jako październik, wino jęczmienne dojrzewało latami. Niektórzy brytyjscy lordowie zamawiali partię po urodzeniu pierwszego syna i pili ją dopiero, gdy chłopiec skończył 18 lat. Ponieważ i tak tak długo przebywało w beczce, logiczne było, że wino barleywine będzie podróżować lepiej niż porter.
Barleywine ma wiele wspólnego z IPA, jest mocne i chmielowe. Według , wino jęczmienne ma dość wysoką ABV, typowo 8-12%. Aby zrobić tak mocne piwo, browarnicy dodawali do naparu dodatkowy jęczmień, dostarczający więcej cukrów do napędzania fermentacji. Dzięki temu piwo było słodsze, więc piwowarzy dodawali dużą ilość chmielu, aby zrównoważyć smak. Aby oddać sprawiedliwość Hodgsonowi, Wine Enthusiast zauważa, że nigdy nie twierdził, że jest wynalazcą IPA. Ten „fakt” został po raz pierwszy opublikowany w książce z 1869 roku, kiedy to Hodgson już dawno nie żył.
