Mohinga z Birmy to przytulna zupa rybna idealna na obfite śniadanie
Chociaż w USA popularne są płatki i jajka, kilka osób zamiast tego sięga po zupę. Niezależnie od tego, czy jest to pho w Wietnamie, czy cienka, pikantna owsianka Khao tom w Tajlandii, istnieje niezaprzeczalny urok płynnego i pikantnego początku dnia.
W Birmie najpopularniejszym śniadaniem jest także zupa – danie znane jako . Przyrządzona na bazie suma karma ma złożony smak, zawierający elementy słodkie, kwaśne, słone i pikantne. Preparat wywodzi się z szerokiej gamy aromatów, takich jak warzywa korzeniowe, papryka i przyprawy, połączonych razem z mąką ryżową. Podawane na straganach z jedzeniem ulicznym w całym kraju, często z dodatkiem jajek i placków, zapewnia syty początek dnia.
Jedna cecha jest niezawodna — na zakończenie jest pikantna nuta — ale poza tym szefowie kuchni przygotowują regionalne dania, odzwierciedlając techniki pokoleniowe i lokalne składniki. Z biegiem lat mohinga stała się jedną z najbardziej niesławnych kreacji kulinarnych Birmy. Zagłębmy się w tło.
Od dawna podstawowy produkt poprawiający komfort jedzenia
Aromatyczna mohinga to jedna z najpopularniejszych potraw, spożywana od wieków. Pierwsza wzmianka drukowana pochodzi z wiersza z dynastii Alaungpaya. To ostateczne królestwo Birmy przetrwało 133 lata, aż do brytyjskiej kontroli w 1885 roku. Jednak jest prawdopodobne, że żywność ta była już powszechnie spożywana jako podstawowy produkt klasy robotniczej już wcześniej, a niektórzy powołują się na jej pochodzenie aż do I wieku. Zwłaszcza w ciągu ostatnich kilkuset lat danie przetrwało zmieniający się klimat polityczny. Pozostał podstawą zarówno pod panowaniem brytyjskiego imperium, jak i po przywództwie wojskowym w XX wieku. Dziś nadal jest popularnym jedzeniem ulicznym, a jego cena jest często wykorzystywana jako wskaźnik ekonomiczny.
Mohinga jest popularna w całej Birmie, z różnym zróżnicowaniem regionalnym. Na obszarach przybrzeżnych – takich jak prowincja Rakhine – danie zawiera więcej owoców morza i nazywa się Mont Di. W północnym stanie Shan bulion opiera się na paście ze sfermentowanej fasoli zwanej pèhbal. Istnieją również dalsze różnice między wydawaniem więźniów na obszarach wiejskich i miejskich. Zupa zmienia składniki, odzwierciedlając w ten sposób różnorodność kulturową i ekologiczną Birmy.
Jak powstaje Mohinga
Chociaż mohinga zmienia składniki i techniki przygotowania, istnieje ogólna procedura przygotowania. Danie rozpoczyna się od opiekania mąki ze sproszkowanych granulek ryżowych, z okazjonalnym dodatkiem mąki z ciecierzycy. Następnie w moździerzu przygotowuje się pastę przyprawową do bulionu, składającą się ze zmiennej mieszanki imbiru, czosnku, cebuli, chilli i trawy cytrynowej. Niektórzy wrzucają aromaty do gotującej się wody wraz z solą i białym pieprzem, aby przygotować bulion. Inni najpierw smażą warzywa, dodając także kurkumę i chili w proszku. Rybę, tradycyjnie sum, dodaje się do garnka i łączy ze składnikami wraz z pastą krewetkową i sosem rybnym. Wodę uzupełnia się budując bulion. Od razu lub po ugotowaniu dodaje się mąkę w celu zagęszczenia zupy. Zupę gotuje się od piętnastu minut do godziny.
W tym samym czasie makaron gotuje się osobno. Następnie dzieli się je na różne miski, do których wlewa się bulion. Częste dodatki obejmują limonkę, olej chili, jajka na twardo, kolendrę, różne smażone placki i dodatkowy sos rybny do smaku.
