Włoski gin z tonikiem otwiera drzwi koktajlowe
A z tonikiem to jeden z najbardziej orzeźwiających koktajli. Wykonane na bazie prostej bazy zawierającej spirytus jałowcowy, tonik i cząstkę cytrusów, nic dziwnego, że stało się tak popularną kombinacją. Jednak odkąd napój ten pojawił się wieki temu, miksolodzy zamieniają tradycję na rzecz smaku, dodając lokalne składniki, takie jak ogórek, rozmaryn lub owoce cytrusowe, takie jak klementynki czy gorzkie pomarańcze, aby nadać ukochanemu koktajlowi niepowtarzalny aromat i smak, który idealnie komponuje się z koktajlem. botaniczna złożoność większości ginów.
Niedawno jedna z restauracji w Nowym Jorku całkowicie zremiksowała to klasyczne połączenie, przekształcając je w różany aperitivo zawierający wiele ginów, gorzki aperitif, wyjątkowo wytrawny wermut oraz nuty ziół i cytrusów. To wyjątkowo włoski riff nawiązujący do oryginału, który w równym stopniu zapożycza się od zawsze kochanego Negroniego, jak i tradycyjnego G&T. Nie ma wątpliwości, że robi furorę na scenie koktajlowej.
Włoski gin z tonikiem Maialino
Patrick Smith, dyrektor ds. napojów w nowojorskiej Union Square Hospitality Group, stworzył ten koktajl w ramach swojego menu inspirowanej Rzymem restauracji Maialino. Pracując z uproszczonym doborem składników w oszczędnym stylu trattorii, opracował koktajl, który ma być wierny autentycznemu aperitivo (włoskiemu zwyczajowi picia przed posiłkiem, który zapoczątkowano w XVIII wieku jako sposób na przygotowanie podniebienia i pobudzenie apetytu). , mówiąc, że jego celem było „coś… bardzo odświeżającego, jasnego i podnoszącego na duchu”.
Nazywany E Tonico (w tłumaczeniu „i tonik”), napój czerpie inspirację z Negroni, którego podstawą jest gin i jest jednym z najpopularniejszych aperitivo na świecie. Przepis Smitha obejmuje dwa rodzaje ginu: staromodny, granatowy Perry’s Tot firmy New York Distilling Company (z doładowanym ABV wynoszącym 57%, czyli 114 proof) oraz lżejszy, botaniczny gin marki Dorothy Parker ze względu na kwiatowe akcenty i żywiczny jałowiec.
Nigdzie nie można znaleźć Campari, ale Mulassano Bitter oferuje łagodniejszy profil gorzkiego likieru z niższą zawartością alkoholu, podczas gdy Cocchi Vermouth di Torino Extra Dry dodaje napojowi bardziej aromatyczne doznania zmysłowe. Ukoronowaniem jest śródziemnomorski tonik Fever-Tree z jasno ziołowymi nutami rozmarynu i . Wynik? Ożywiające, wyjątkowe podejście do dwóch ugruntowanych tradycją klasyków.
Korzenie ginu z tonikiem spotykają się z jego przyszłością
Nie do końca rozumiesz urok tego nowego, inspirowanego kuchnią włoską koktajlu na bazie toniku? Pomocne może być zrozumienie, dlaczego wynaleziono tę metodę. W końcu trudno docenić aromatyczny, przyszłościowy kunszt Maialino, nie rozumiejąc, jak wyjątkowy smak oryginału ewoluował na przestrzeni lat.
Uważa się, że gin z tonikiem pojawił się po raz pierwszy w XIX wieku, kiedy oficerom armii brytyjskiej stacjonującym w Indiach przepisano gorzką chininę, aby pomóc w walce z malarią. Jak można się domyślić, zażywanie leku od razu było dość nieprzyjemne, dlatego mieszano go z wodą, cukrem lub innymi słodzikami, żeby był smaczny. Z biegiem czasu dodano gin, przygotowując grunt pod to, co obecnie znamy jako klasyczny gin z tonikiem.
Od tego czasu koktajl ten jest stałym elementem barów i spotkań towarzyskich. Proste połączenie ginu i słodko-gorzkiej wody gazowanej tworzy niewątpliwie rześki smak, częściowo dzięki mocnym składnikom roślinnym, takim jak jagody jałowca, kardamon, korzeń arcydzięgla i kolendra, zrównoważonym orzeźwiającym akcentem toniku. Napój działa dzięki fundamentalnej, sprawdzonej przez wieki kompatybilności alkoholi, cukru i bitterów.
Dobrze przygotowany gin z tonikiem jest lekki i dobrze zbilansowany. To właśnie ten orzeźwiający profil smakowy sprawia, że koktajl jest idealnym kandydatem na drinka inspirowanego aperitivo, co Maialino udowodnił w porywający sposób.
