Znany z charakterystycznych czerwonych nitek szafran od czasów starożytnych uważany był za luksusową przyprawę, lekarstwo i barwnik. Jako najcenniejsza przyprawa świata uprawiana jest przede wszystkim w Iranie, ale także w Hiszpanii i Francji. Co czyni szafran tak wyjątkowym i jak unikać podróbek?
W starożytności czerwone nitki krokusów ceniono nie tylko jako przyprawę, ale także jako środek leczniczy i barwnik. Ich wysoka cena jest uzasadniona. Szafran pochodzi z gatunku krokusów charakteryzujących się niebiesko-fioletowymi kwiatami i pochodzi z Azji Mniejszej. Stamtąd rozprzestrzeniła się na Hiszpanię i Francję, jednak dziś głównym producentem jest Iran, gdzie rocznie produkuje się do 80 ton tej cennej przyprawy.
Kwiaty krokusów należy zbierać natychmiast po przekwitnięciu. Każdy kwiat jest drobno cięty i wybiera się z niego czerwone nitki, które następnie suszy się nad ogniem. Do wyprodukowania jednego grama nitki szafranowej potrzeba minimum 200 kwiatów, co odzwierciedla jej wysoki koszt.
W kuchni szafran stosuje się bardzo oszczędnie ze względu na jego wysoką cenę. Nawet niewielka ilość może nadać daniu niepowtarzalny aromat i smak. Idealnie jest przed użyciem zamoczyć nici w ciepłej wodzie. Szafran wykorzystuje się nie tylko w tradycyjnych potrawach, takich jak mediolańskie risotto, hiszpańska paella czy francuska bouillabaisse, ale także w wielu orientalnych potrawach i słodyczach.
Kupując szafran, należy uważać na tanie imitacje, które często można znaleźć na targach w okresie świątecznym. Prawdziwy szafran rozpoznaje się po charakterystycznym słodkim zapachu i lekko gorzkim smaku. Nie daj się zwieść suszonym kwiatom innych roślin, które odbarwiają się pod wpływem papryki lub kurkumy.
