Prawdziwa historia Zelten, słodkiego chleba z Trydentu
Nie bez tego pod choinką. Ma to dość ciekawą nazwę. W rzeczywistości nazwa pochodzi od niemieckiego terminu, który w dosłownym tłumaczeniu oznacza czasami lub rzadko. Wybór imienia nie jest wcale przypadkowy, gdyż przygotowywano je tylko na rzadkie okazje i nie było dostępne w innych porach roku.
Lo to deser zimowy należący do rodziny, patrząc na główne składniki łatwo zrozumieć, dlaczego jest to typowy preparat z suszonymi owocami, który był dostępny w dolinach zwłaszcza w okresie zimowym.
Przepis na ten świąteczny deser różni się nieco w zależności od doliny, a nawet od rodziny do rodziny w tej samej dolinie, ale zasadniczo główne składniki są zawsze takie same:
Nie zawsze jest okrągły, ale może mieć również kształt serca, owalny, prostokątny lub w kształcie gwiazdy. Zwykle wersja południowotyrolska ma więcej owoców, podczas gdy południowotyrolska wykorzystuje mąkę żytnią.
Deser Santa Lucia
Pierwotnie, tj. w okresie, przygotowywano go tylko i wyłącznie z okazji świąt Bożego Narodzenia, natomiast jadano go przez całe święta Bożego Narodzenia aż do Sylwestra.
Później jednak dzień się zmienił i tradycja nakazywała przygotowywać ten słodki chleb przy okazji i nigdy wcześniej.
Dlatego deser ten łączy od początków. Według powszechnego przekonania, jeśli niezamężne kobiety pomodlą się podczas jego przygotowania, znajdą męża i wyjdą za mąż w następnym roku kalendarzowym. Aby usankcjonować rytuał, przed gotowaniem na torcie rysowano symbol oznaczający otrzymanie błogosławieństwa Pana.
Po przygotowaniu w dniu, przechowywano go w spiżarni i nie spożywano go aż do dnia 25 grudnia (według innych popularnych wierzeń do dnia 6 stycznia).
Zwyczajem było spożywanie tego deseru po powrocie z Mszy św. w noc Bożego Narodzenia. Zwykle nadawała go także przyszła synowa od teściowej.
