Co to jest francuskie ciasto operowe i jak smakuje?
Cukiernia francuska to forma sztuki. Święto umiejętności i słodkich smaków, ciasta francuskie są ucztą zarówno dla oczu, jak i kubków smakowych. Jest to szczególnie widoczne w torcie Opery Francuskiej. Ciasto Opera Francuska, znane również jako L’Opéra, ma romantyczne początki w prestiżowej piekarni Dalloyau w Paryżu. Historia Dalloyau rozpoczęła się w 1682 roku, kiedy Charles Dalloyau służył jako piekarz dla Ludwika XIV i dworu królewskiego w Wersalu. W ciągu następnych kilku stuleci potomkowie Charlesa Dalloyau służyli wielu liniom królewskim (w tym Marii Antoninie), przewodzili rewolucji francuskiej, a w 1802 roku otworzyli pierwszy „Maison de Gastronomie”. Rozwinęło się to w legendarną piekarnię i cukiernię Dalloyau.
Przenieśmy się o kolejne półtora wieku do roku 1955 i uważa się, że L’Opéra powstała w tej samej piekarni. To małe ciasto w kształcie prostokąta, które ma przezroczyste warstwy w różnych odcieniach orzecha. Ciasto zazwyczaj składa się z ciasta migdałowego nasączonego alkoholowym syropem kawowym, niebiańsko gęstego kremu kawowego i bogatego ganache z ciemnej czekolady. Jest dekadencko i luksusowo.
Dzięki sześciu do ośmiu efektownym warstwom L’Opéra to cud, który warto podziwiać. Krem maślany nadaje ciastu aksamitną gładkość, a syrop kawowy dodaje mu lekko gorzkiego posmaku. Już po jednym kęsie ciasto to eksploduje symfonią smaków, z nutami orzechowymi, słodkimi i kawowymi, które żartobliwie harmonizują w zachwycającym zestawie. To ciasto smakuje równie pomysłowo i efektownie, jak wygląda.
Krótka historia tortu Opery Francuskiej
Podobnie jak w przypadku tej urzekającej, za L’Opérą kryje się intrygująca narracja. Uważa się, że L’Opéra została wynaleziona przez Cyriaque Gavillon, cukiernika w legendarnej restauracji Dalloyau w 1955 roku. Dość romantyczna wersja tej opowieści opowiada, jak podczas degustacji ciasta żona Gavillona stwierdziła, że przypomina jej ono Operę Paryską. Jej smak odzwierciedlał wyrafinowanie i wspaniałość opery. Dalloyau twierdzi jednak, że Cyriaque stworzyła tort na cześć „petit rats”, czyli uczniów baletu dziecięcego Opery Paryskiej.
Inni jednak przypisują pochodzenie L’Opéry Louisowi Clichy’emu, który podobno w 1903 roku na wystawie kulinarnej zaprezentował warstwowe ciasto podobne do L’Opéry. Chociaż jego początki mogą być zawsze kwestionowane, jedna rzecz, z którą nie można się nie zgodzić, to to, jak niesamowite jest to ciasto. Dzięki soczyście warstwowym kremom maślanym, ciastu i ganache L’Opéra szybko stała się ulubieńcem francuskich cukierni i jest obecnie uważana za klasykę.
Każda warstwa to dekadencki romans
Podobnie jak warstwy , każda warstwa w L’Opéra jest umiejętnie skonstruowana. Jego niewielki rozmiar i cienkie warstwy są kluczowe, aby za jednym kęsem skosztować każdej niebiańskiej warstwy. Ciasto migdałowe, zwane także joconde, jest zadziwiająco lekkie i przewiewne, zwłaszcza że jego wyrośnięcie wynika wyłącznie z powietrza wtłaczanego do jajek. To migdałowe ciasto, pokrojone na trzy warstwy, jest obficie smarowane syropem kawowym z subtelnym akcentem brandy, rumu, amaretto lub Cointreau.
Na wierzchu ciasta migdałowego ułożona jest gęsta bita śmietanka kawowa. Gorzka kawa równoważy słodycz śmietanki. Jednak w przypadku ciasta nasączonego kawą i kremu kawowego można założyć, że ciasto to zbytnio przekracza granicę goryczy, ale właśnie w tym miejscu wchodzi w grę ganache z ciemnej czekolady. Ta warstwa równoważy gorzkie nuty, pozostawiając wyrafinowany, słodki, dekadencki kęs.
L’Opéra jest zazwyczaj dekorowana napisem „Opera” oblanym czekoladą na wierzchu i pokrojona w małe batony, które podkreślają piękne warstwy. Tak jak śpiewak operowy musi współgrać z orkiestrą, tak i to ciasto swoim smakiem. Jeśli kiedykolwiek będziesz miał okazję spróbować, L’Opéra to muzyka dla Twoich kubków smakowych.
