La to typowy deser tradycji neapolitańskiej. Jest to jedno ze słodkich dań najbardziej lubianych przez włoskie rodziny i zawitało także za granicę. Dzięki nieodparcie kruchemu ciastu i miękkiemu kremowemu wnętrzu udaje mu się znaleźć aprobatę podniebienia wszystkich, zarówno dorosłych, dzieci, jak i osób starszych. Zwykle jest przygotowywany przez rodziny z neapolitańskiego miasta, ale można go ugotować na każdą ewentualność. Poniżej pełny przepis na pastierę neapolitańską.
Legenda o neapolitańskiej pastierze
Za przepisem na Pastierę Napoletana kryją się dwie legendy i historia związana z historią, którą moim zdaniem warto poznać.
Opowiada o syrenie o imieniu Partenope, która tak bardzo zakochała się w Zatoce Neapolitańskiej, że zamieszkała w niej jako swój dom i dziękowała przechodniom, zachwycając ich słodkim głosem. Aby podziękować jej z kolei za słodkie melodie, Neapolitańczycy zawsze przynosili jej siedem prezentów, każdy o innym znaczeniu:
- era, symbol bogactwa;
- la, symbol obfitości;
- symbol reprodukcji, czyli le
- prezent pochodził z , jako hołd dla połączenia królestwa zwierząt i roślin;
- byli, symbolem
- byli związani ze wszystkimi narodami;
- nawiązując do słodyczy głosu syreny.
La była tak wdzięczna za te prezenty, że je zebrała, zwracając uwagę na to, jak je ze sobą wymieszać, aby stworzyć wspaniałe jedzenie i nieświadomie stworzyła tę historię.
Druga legenda związana z historią narodzin Pastiery związana jest z osobą pogodną i zabawną, poślubioną Marii Karolinie Austriaczce o surowej i rygorystycznej postawie, królowej bez uśmiechu, która po licznych zaproszeniach króla spróbował pastiery, usatysfakcjonował go i w końcu się uśmiechnął. Widząc jej uśmiech, król Ferdynand II Burbonów wykrzyknął: „Potrzebowałem pastiery, żeby moja żona się uśmiechnęła, teraz będę musiał poczekać do przyszłej Wielkanocy, żeby znów zobaczyć jej uśmiech”.
Wreszcie historia głosi, że pastierę wyrabiały zakonnice z klasztoru San Gregorio Armeno, wprawne manipulacje delikatnym makaronem, którego produkowały w dużych ilościach. Przygotowania były szczególne, ponieważ zakonnice o najbardziej ruchliwych pośladkach i biodrach siedziały, wijąc się na marmurowych siedzeniach klasztoru, szepcząc modlitwy.
Pastiera narodziła się prawdopodobnie właśnie z tych sióstr i jest typowa dla deseru wielkanocnego, który należy przygotować w Wielki Czwartek i który reprezentuje.
Przygotowując pastierę neapolitańską polecam posłuchać!
Przepis na pastierę neapolitańską
- 175 g masła lub smalcu
- 350 g mąki
- 390 g cukru
- 4 jajka
- 1 żółtko
- skórka z 3 pomarańczy
- 350 g ricotty z mleka krowiego
- 300 g wstępnie ugotowanej pszenicy
- 200 ml mleka
- skórka z 1 cytryny
- 2 łyżeczki wody z kwiatu pomarańczy
- 150 g kandyzowanych owoców (pomarańcza i cytryna)
- 1 szczypta soli
Ugotowaną pszenicę ugotować z mlekiem, skórką z 1 pomarańczy i łyżeczką cukru. Ciągle mieszaj okrężnymi ruchami, aż mleko się wchłonie, następnie zdejmij rondelek z ognia i pozostaw wszystko do ostygnięcia.
Weź duży, okrągły pojemnik i wymieszaj ricottę z cukrem, aż znikną wszystkie grudki i uzyskana jednorodna mieszanina. Teraz dodaj 2 całe jajka, żółtko jednego, sól, skórkę z 1 cytryny i 1 pomarańczy. Wymieszaj i dodaj wodę z kwiatu pomarańczy oraz kandyzowane owoce.
Na tym etapie dodać przygotowaną wcześniej pszenicę, wymieszać i odstawić do wystygnięcia w lodówce, w międzyczasie przygotować ciasto kruche w następujący sposób.
Weź miskę, dodaj masło, pozostały cukier, skórkę pomarańczową i mąkę. Dobrze wymieszaj i włóż do lodówki.
Gdy ciasto kruche ostygnie, rozłóż 2/3 mieszanki na okrągłej formie z powłoką nieprzywierającą. Wyjmij nadzienie z lodówki i przelej je do tortownicy. Następnie na powierzchnię wylewamy resztę ciasta i dekorujemy tworząc romby.
Piec w piekarniku około 1,5 godziny w temperaturze 180°, po upieczeniu należy pozostawić do ostygnięcia na 12 godzin. Jeśli lubisz, posyp cukrem pudrem i podawaj.
Konieczność długiego odpoczynku, który może trwać nawet około dziesięciu dni w temperaturze pokojowej, jeśli będziesz trzymać go w lodówce, nie będzie to trwało.
Wino do degustacji z Pastierą Napoletaną
Jak każdy deser, neapolitańska Pastiera również chce mieć własne połączenie win do smaku, dlatego proponuję następujące:
- Lacryma Christi z likierem Wezuwiusz
- passito Erbaluce di Caluso
- Moscato d’Asti z Piemontu
- Moscadello di Montalcino z Toskanii
- Passito di Pantelleria z Sycylii,
- passito Greco di Bianco z Kalabrii.
[amazon_link asins=’B075FD9YZW,B07L6984SX,B01D1DZM3C’ template=’ProductCarousel’ store=’wineandfoodtour-21′ marketplace=’IT’ link_id=’bb3e675c-2abe-40b5-950c-854245e5e263′]
Wybór należy do Ciebie, jeśli chcesz spróbować tego typowego wielkanocnego deseru.
