Boski deser, który lubią zarówno dorośli, jak i dzieci
Istnieje boskość tak dobra, że można ją porównać nawet do Nieba. Mówimy o tym słynnym, jak nazywają mieszkańcy Pawii, jednym z najbardziej lubianych deserów wszechczasów. Kilka prostych składników, by stworzyć to, co przez wielu uważane jest za kwintesencję słodyczy.
Miękki, pachnący, wykwintny w swojej prostocie, to jeden z doskonałych deserów do spożycia, po obiedzie jako deser, ale także jako wieczorna przekąska. Jest praktycznie idealny do spożycia o każdej porze dnia.
Kto wynalazł rajskie ciasto?
Ten pyszny i zniewalający deser narodził się w , mieście, którego dziś jest symbolicznym deserem. Według , wynalazcą był cukiernik z Pawii. Spacerując po historycznym centrum Pawii, a dokładniej Strada Nuova, z pewnością natkniemy się na słynną, założoną jeszcze w 1878 roku. Według powszechnego przekonania to właśnie tutaj narodziła się legendarna Torta Paradiso. Według legendy markiz Cusani Visconti zlecił stworzenie miękkiego ciasta, które przez kilka dni pozostawało miękkie i świeże. Kiedy żona markiza skosztowała go, wykrzyknęła w ekstazie, że to ciasto to raj. Vigoni przekazał oryginalny przepis i od tego czasu, po pięciu pokoleniach, w cukierni zawsze jest przygotowywany w ten sam sposób.
Istnieje jednak również inna wersja historii powstania Rajskiego Ciasta, w której głównymi bohaterami są Zakonnik mieszkający w Certosa di Pavia i uwielbiający zioła lecznicze. Często wychodził poza mury klasztoru, aby zwiedzać okolicę. Pewnego pięknego dnia spotkał młodą pannę młodą, która sprawiła, że skosztował boskiego deseru. Zaniepokojony zakonnik poprosił o przepis, ale kiedy go odkryto, ponieważ złamał regulamin klasztoru, zmuszony był na zawsze pozostać zamknięty w murach klasztoru. Na pocieszenie ugotował zaproponowany przez dziewczynę deser, a bracia skosztowali go i nazwali go Raj. Według wersji historii cukiernik Vigoni odkrył przepis od mnichów z klasztoru i stworzył własny wariant, zawłaszczając go.
Nawet dzisiaj każdy, kto spróbuje tego deseru, uważa go za niebiański ze względu na swoją dobroć, delikatną konsystencję i wykwintność.
