Rzeczywista różnica między Zeppole i Beignets
Byliśmy tam: odwiedzając lokalną włoską kawiarnię i zauważając w witrynie stos smakowitych ciastek, być może drapałeś się po głowie i zadawałeś sobie pytanie: „Myślałem, że to francuskie?” Nie myliłeś się – oni Czy, rzeczywiście francuskie, jednak we Włoszech zdarza się, że mają własną wersję słynnych smażonych ciastek uwielbianych w całym Nowym Orleanie. Znany jako zeppole, włoska wersja beigneta może wyglądać podobnie z chrupiącym wierzchem ukrytym w kopcu sproszkowanego cukru, ale w rzeczywistości ich skład jest nieco inny.
Zrozumiałe jest, że pomylenie tych dwóch jest łatwym pomieszaniem. Obydwa słodkie przysmaki są tradycyjnie przygotowywane z ciasta parzonego, czyli słodkiej mieszanki przeznaczonej do podgrzewania na kuchence. Ma konsystencję gdzieś pomiędzy ciastem a ciastem, ale stosowana w zeppole mieszanka jest zwykle nieco bardziej lepka niż w przypadku pączków. Co więcej, mieszaninę zeppole wlewa się łyżką lub wlewa do oleju, a nie ręcznie formuje w kwadrat lub prostokąt, jak zwykle ma to miejsce w przypadku pączków. Chociaż pączki są prawie zawsze topione wyłącznie w deszczu sproszkowanego cukru, zamiast tego można również zobaczyć Zeppole posypane cukrem cynamonowym lub cukrem granulowanym.
Co to są beignety?
Beignets konsystencją przypominają pączka, a ciasto ma podobny smak, choć jest mniej słodkie. Tradycyjne składniki są dość proste i obejmują letnią wodę, cukier, mleko skondensowane, mąkę chlebową, tłuszcz piekarski, olej lub smalec do smażenia oraz cukier puder do polewy. Po usmażeniu mają zapach zbliżony do zapachu ciasta lejkowego.
Co ciekawe, mimo że pączki, które wszyscy znamy i kochamy, wywodzą się z Francji, to Francuzi przejęli pomysł na słodkie słodycze z Rzymu. Uważa się, że kiedy francuscy osadnicy wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych w XVII wieku, sprowadzili pączki do Luizjany, gdzie ostatecznie stały się podstawą kuchni południowej Francji. Jeśli nie jesteś lokalny w Luizjanie, natrafienie na te kultowe kulturowo słodycze może być nieco trudne. Ale jeśli odwiedziłeś ten stan, wiesz, że w niemal każdej restauracji, kawiarni lub piekarni w Nowym Orleanie można znaleźć pączki, którymi można się delektować z kawą z mlekiem lub mrożoną kawą na codzienne śniadanie.
Co to są zeppole?
Podobnie jak pączki, zeppole są bardzo zbliżone do pączka. We Włoszech przy wszystkich najważniejszych świętach podstawowym posiłkiem lub deserem jest deser, z którym zazwyczaj wiąże się symboliczna historia związana z tym dniem. Chociaż dokładne pochodzenie zeppole we Włoszech nie jest znane, ten delikatny deser powszechnie kojarzy się z Dniem Świętego Józefa – katolickim świętem – ponieważ wielu uważa, że to właśnie św. Józef spopularyzował ten słodycz. Obchodzony obecnie przez Włochów 19 marca Dzień Świętego Józefa jest także Dniem Ojca w wielu krajach, w tym we Włoszech.
Zeppole występuje w wielu wersjach. Najbardziej popularna jest tradycyjna odmiana, która polega na wyciskaniu lepkiej masy ciasta na gorący olej, smażeniu i posypywaniu cukrem pudrem. Niektórzy jednak wolą dodawać nadzienia, takie jak ricotta zmieszana z małymi kawałkami czekolady, kandyzowanymi owocami i miodem. Zeppole może być również dostępny w pikantnej formie. Na przykład w niektórych częściach Kalabrii smażone ciasto nadziewane jest anchois lub sułtankami i spożywane w Sylwestra i Nowy Rok. Na Malcie zeppole z sardeli tradycyjnie przygotowuje się na Wielki Post w okresie postu.
Beignety można przygotować na drożdżach
Największą różnicą między beignetem a zeppolem jest rodzaj użytego ciasta i sposób jego formowania. W zależności od tego, czy przygotowuje się beignet w wersji francuskiej, czy w wersji nowoorleańskiej, można użyć ciasta choux bardziej francuskiego lub ciasta drożdżowego, które często można spotkać w znanych nowoorleańskich piekarniach, takich jak Café du Monde w Dzielnicy Francuskiej. Z kolei Zeppole zwykle zamiast ciasta drożdżowego używa ciasta parzonego.
Podczas przygotowywania pączków powstaje ciasto drożdżowe, które należy następnie schłodzić w celu usztywnienia i krojenia. Następnie ciasto wałkuje się na cienki, podłużny kształt i kroi na dwucalowe kwadraty lub prostokąty. Po usmażeniu na gorącym oleju i uzyskaniu klasycznego kształtu pączka, pączki są wreszcie gotowe do obficie posypanego cukrem pudrem. Jeśli chodzi o różnorodność, tradycyjnym sposobem podawania jest po prostu cukier puder, ale wiele nowoorleańskich piekarni dodało własne rozwiązania, takie jak nadziewanie jagodami lub bananami.
Zeppole wydają się być przewiewne po dodaniu ricotty
Zeppole są zazwyczaj robione z tego samego ciasta, którego używa tradycyjna francuska wersja beigneta, czyli ciasta parzonego. Ich konsystencja może się różnić w zależności od przepisu, od lekkiej i puszystej po chlebową lub przypominającą makaron. Jednakże panuje zgoda co do tego, że uzyskanie odpowiedniej konsystencji – wilgotnego, lepkiego ciasta, idealnego do wyciskania – jest kluczowe przy przygotowywaniu porcji tego włoskiego przysmaku.
Wiele tradycyjnych przepisów na Zeppole polega na dodaniu ricotty do mieszanki ciasta, która jest składnikiem nigdy nie spotykanym w pączkach. Często to właśnie sprawia, że ciasto jest lepkie, więc można je wycisnąć rurką lub wrzucić łyżką bezpośrednio do gorącego oleju do smażenia, w przeciwieństwie do pączków, które najpierw rozwałkowuje się i kroi na kwadraty. Co więcej, ponieważ w wielu przepisach na zeppole nie używa się drożdży, tak jak robią to amerykańskie pączki, jest to kolejny czynnik wpływający na ich bardziej zwiewną konsystencję. Ponownie, przepisy są różne i niektóre mogą zawierać drożdże, ale najczęściej używa się ciasta parzonego (które nie zawiera drożdży).
