Ten hiszpański deser je się przez cały rok, ale jego szczególną popularnością cieszy się w okresie świątecznym. Chociaż obecnie istnieje wiele odmian tego nugatu – wiele regionów ma własne, dostosowane do indywidualnych potrzeb przepisy – historia hiszpańskiego nugatu sięga podbojów Maurów we wczesnym średniowieczu.
Turrón, hiszpański nugat bożonarodzeniowy
Przygotowywany jest z następujących składników: miód, cukier, prażone orzechy i jajka. Alternatywnie zamiast orzechów włoskich stosuje się pistacje.
Nugat jest dostępny w różnych odmianach, które różnią się w zależności od metody przygotowania i użytych składników. W szczególności istnieją dwa najbardziej znane warianty hiszpańskiego nugatu: ten z Alicante i ten z Jijona, pierwszy twardszy i chrupiący, drugi bardziej miękki i kruchy.
Aby przygotować nugat, rzemieślnik zaczyna podgrzewać miód, aż zacznie się karmelizować, a następnie do preparatu dodaje cukier i białko jaja. Następnym krokiem jest dodanie prażonych orzechów włoskich do mieszanki i wymieszanie wszystkiego, zanim ciasto odpocznie i stwardnieje. Gotowy nugat można przechowywać nawet przez rok, jeśli się o niego odpowiednio dba.
Historyczne pochodzenie tego deseru
Chociaż dziś turrón jest jednym z hiszpańskich deserów par excellance, jego korzenie sięgają czasów, gdy najechali ten kraj we wczesnym średniowieczu.
Maurowie wprowadzili na Półwysep Iberyjski nie tylko swoją architekturę i różne słowa ze swojego języka, ale także różne przepisy ze swojej tradycji kulinarnej.
Historycy w tym sensie są zgodni co do tego, że pierwsze wersje nugatu wywodzą się z kuchni arabskiej.
Jedna z pierwszych wzmianek o deserze zwanym „” pojawia się w XI-wiecznym dokumencie zatytułowanym , napisanym przez arabskiego lekarza. Ta rozkosz, podobnie jak w Hiszpanii, zasłynęła także we Francji i Włoszech: w naszym kraju nugat jest spożywany przez cały rok, ale szczególnie w Boże Narodzenie.
W XV wieku nugat wszedł już do repertuaru popularnych cukierników w całej Hiszpanii, a zwłaszcza w mieście.
Dokument z dawnych czasów stwierdza, że klienci mieli zwyczaj oferować pracownikom nugat w okresie Bożego Narodzenia: kilka lat później król Felipe II zatwierdził ustawę ograniczającą ilość nugatu, jaką mogła kupić każda rodzina, aby ograniczyć ponoszone wydatki.
Choć od początku do przygotowania używano miodu, wydaje się, że cukier dodano do listy składników dopiero, gdy odkryto te pierwsze.
